ابتدا در سال 1344، بنای مرکز پزشکی هسته ای و غدد مترشحه داخلی دانشگاه تهران توسط آقای دکتر نظام مافی درمحل فعلی آن (ساختمان پزشکی هسته ای بیمارستان شریعتی) پایه گذاری و مراحل توسعه آن آغاز شد.
در سال 1352 ایجاد مرکز پزشکی بعنوان یک بیمارستان جنرال (عمومی) به ریاست جناب آقای مرحوم دکتر پرفسور عاملی جراح مغز و اعصاب و معاون ایشان جناب آقای دکتر دواچی و با همکاری چند تن دیگر از اساتید مجرب دانشگاه تهران در کنار 2 مرکز دیگر به تصویب رسید.
این بیمارستان در آذرماه سال 1353 تحت عنوان داریوش کبیر افتتاح شد و بعد از انقلاب اسلامی نام دانشکده داریوش کبیر نیز به بیمارستان دکتر شریعتی تغییر نام یافت.
این بیمارستان در زیربنا با مساحتی با اندازه 41000 مترمربع دارای 42 بخش بستری و حدود 640 تخت فعال دارد.
سالانه حدود 35 هزار نفر در این بیمارستان بستری می شوند. 50 هزار نفر به اورژانس و 400 هزار نفر به درمانگاه های سرپایی مراجعه می کنند.
درمان های تخصصی و فوق تخصصی توسط 200 تن از استادان و اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران در این بیمارستان به مردم ارائه می شود.
این بیمارستان آموزشی است و سالانه 400 دستیار تخصصی و 60 دستیار فوق تخصصی و به درمان و همچنین آموزش مشغولند.
این بیمارستان نخستین مرکز درمانی در پیوند موفق مغز استخوان با استفاده از سلول های بنیادی است و هم اکنون سالانه حدود 500 پیوند مغز استخوان با سلول های بنیادی خونساز در این بیمارستان انجام می شود.
این بیمارستان همچنین قطب علمی پزشکی هسته ای کشور بوده و با استقرار دستگاه سیکلوترون رادیو دارو مورد نیاز در آن تولید و استفاده می شود.
