درباره بیمارستان رازی تهران

بیمارستان رازی در محله ای با نام میدان وحدت اسلامی (شاهپور سابق) واقع شده و یکی از قدیمی ترین مراکز درمانی و آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تهران محسوب می شود. در اواخر سال 1312 هجری شمسی، با زیاد شدن جمعیت تهران و نیاز به خدمات درمانی بیشتر، آقای دکتر ادهم (اعلم الملک) به دستور رضاخان، مامور تاسیس بیمارستانی به این منظور می شود. آقای دکتر ادهم، اولین ساختمان بیمارستان رازی (واقع در جنوب شرقی میدان شاهپور) را از مرحوم میرزا عباس خان قوام الدوله اجاره می کند، ولی به دلیل اینکه این ساختمان، راه مستقیمی به خیابان اصلی شاهپور نداشت و دولت نمی توانست بدون تشریفات قانونی، مخارجی در این مورد بنماید، ساختمان مجاور آن که متعلق به مرحوم سراج الدوله بهزادی بود را خریداری و به بیمارستان اضافه می کند و بیمارستان عملا به عنوان یک بیمارستان عمومی، شروع به فعالیت می کند.

بیمارستان رازی تا سال 1315 در ساختمان های مذکور به مداوای بیماران نیازمند می پرداخت تا اینکه در آن سال باغ محتشم السلطنه اسفندیاری (ساختمان فعلی بیمارستان رازی) خریداری و در همان سال بیمارستان به محل جدید نقل مکان کرد و با تعمیرات و اصلاحات ساختمانی مناسب، جهت درمانگاه ها و بخش های داخلی و جراحی، آماده فعالیت گردید.

در سال 1319، بیمارستان رازی طبق قانون تاسیس دانشکده های پزشکی، به دانشکده پزشکی دانشگاه تهران واگذار شد و بخش های اطفال، رادیولوژی، مسمومیت ها، پوست و آمیزشی در این بیمارستان افتتاح و بنیان گذاری شد و پس از آن به مرور، ساختمان های جدیدی برای بخش پوست، اتوپسی و آشپزخانه احداث شد.

بیمارستان رازی، قبل از قانون فوق نیز مورد استفاده دانشکده پزشکی بوده و همواره عده ای از دانشجویان پزشکی برای اخذ تعلیمات بالینی به این بیمارستان معرفی می شدند و هر هفته، کنفرانس های علمی و آموزشی توسط آقای دکتر ادهم (اولین رئیس بیمارستان رازی) و سایر اطبای داخل و خارج بیمارستان برای دانشجویان علوم پزشکی، برگزار می شد. انجام تحقیقات و مطالعات سودمند در مورد بیماری های مختلف به خصوص در زمینه بیماری های تب مالت، جذام و هاری، از دیگر فعایت های این مرکز بوده است.

با گذشت زمان، در تشکیلات بخش ها و درمانگاه های بیمارستان، تغییراتی صورت گرفت و بعضی بخش ها و درمانگاه ها به بیمارستان های دیگر دانشکده انتقال یافت. در سال 1344 تشکیلات بیمارستان رازی شامل 2 بخش داخلی، بخش پوست، بخش جراحی، واحدهای آزمایشگاه بالینی، رادیولوژی و درمانگاه های تابعه بوده است.

در سال 1348، پلی کلینیک بیمارستان رازی با ظرفیت 500 بیمار در روز و با درمانگاه های زنان، داخلی، عفونی، جراحی، چشم پزشکی، دندان پزشکی و پوست افتتاح شد و بیمارستان در حقیقت به یک پلی کلینیک بزرگ تبدیل شد. در همین زمان، مرکز انتقال خون ایران نیز در بیمارستان رازی دایر بود (قبل از انتقال این مرکز به خیابان ویلا). پس از ساخت پلی کلینیک، تمام بخش های طبی به بیمارستان های دیگر دانشگاه تهران منتقل شد و بخش پوست در بیمارستان رازی باقی ماند.

در سال 1388 با توجه به سابقه علمی آموزشی درخشان بیمارستان رازی و تربیت پزشکان و متخصصین نخبه در سطح کشوری و احراز اکثریت رتبه های ممتاز در امتحانات کشوری، بورد تخصصی و امتیازات ویژه بیمارستان رازی، این مرکز به عنوان تنها قطب کشوری پوست از طرف وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی شناخته شد.

از حدود 20 سال قبل، قدمت زیاد و فرسودگی ساختمان ها، مقاوم نبودن ساختمان ها نسبت به زلزله، مشکلات شدید مالی و … مسئولان دانشگاه را به فکر تعطیلی بیمارستان و انتقال بخش پوست آن به محل دیگری انداخت اما هر بار به دلیل هویت تاریخی علمی بیمارستان، از این کار صرف نظر کردند.

به تدریج تعدادی از افراد نیکوکار با انگیزه خدمت به بیمارستان و مردم جمع شدند و مقدمات ساخت یک بیمارستان جدید با زیر بنایی معادل 12000 متر مربع (در محل فعلی بیمارستان رازی) را فراهم کردند. پروژه ساخت بیمارستان جدید در فضای فعلی، در سال 1388 کلید خورد ولی در هر برهه زمانی به دلایل مختلف، ساخت آن با تاخیر مواجه شد و به دلیل تامین نشدن بودجه مورد نیاز و پیشرفت بسیار اندک، مدتی به حالت نیمه تعطیل درآمد. از سال 1394، از طریق مشارکت قرارگاه خاتم الانبیاء، ساخت پروژه بیمارستان جدید رازی مجددا شروع شد و با پیگیری خستگی ناپذیر مسئولین وقت و مساعدت خالصانه دانشگاه علوم پزشکی تهران و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، ساختمان جدید بیمارستان در شهریور 1399، در 6 طبقه و با ظرفیت 176 تخت بستری به بهره برداری رسید.